Zinnen
Ochtendgedachte
als ik een zonsopgang was, dan wou ik dat ik er zo uitzag,
dacht ik vanochtend.
de nacht scheurde open en brak de lucht in stukken,
geel en oranje en blauwig paars,
alsof de zon niet opkwam maar geboren werd.
het was 6u48 in Gent, Oost-Vlaanderen,
op 14 augustus 2017.
Wind
het is buitengewoon verfrissend
om verdrietig te zijn als het waait.
als je het traag genoet doet, huilen,
streelt de wind over de nog natte
streep op je wang, zo zacht
dat je er heel even een rilling van krijgt
en alles wat kookt een seconde afkoelt.
het is desondanks aartsmoeilijk
om de snelheid van je tranen te sturen.
Bijgedachte
ik hou belachelijk veel van mensen
die hun zinnen soms met "Al" beginnen.
alsof het een gedachte is die tegen alle regels in
een hoofdletter en een leesteken verdient.
mensenlevens gaan ook zelden rechtdoor;
ze vertakken evenzeer in volwaardige zijsporen.
Raamgedicht
met een gekadreerde visie
kijken ramen naar passanten.
ze willen de mensen begroeten
die van voorbijgaande aard zijn
en verblind worden door de zon
op wat te dicht een spiegel lijkt.